ΘΕΜΑ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ

Ανθρώπινα Συστήματα – πέρα από Χρόνο και Χώρο

Εργαζόμενοι ως Αρωγοί για την εξομάλυνση των ανθρώπινων σχέσεων και την εύρεση κατάλληλων λύσεων στα πολύπλοκα φαινόμενα, που δημιουργούν οι σχεσιακές δυναμικές, παρατηρούμε και εμπιστευόμαστε την επίδραση που έχουν οι άνθρωποι στη ζωή τους από το γεγονός ότι είναι μέλη διαφόρων ανθρωπίνων συστημάτων: ζευγάρι, οικογένεια, εργασία ή επιχείρηση, κοινότητα, κοινωνία, κράτος, έθνος, πίστη, πολιτισμός κλπ. Φαίνεται, ότι είναι πιο σημαντική η συστημική ύπαρξη του ανθρώπου, παρά το ιδανικό της εξατομίκευσής του.

Η επιστήμη, από την άλλη πλευρά, μάς διδάσκει ότι η αυτοποιητική εξέλιξη (η συστημική ανάπτυξη) είναι σαν ένα βιβλίο που εμπεριέχει όλους τους χρόνους του συστήματος εξαρχής. Όταν εμείς διαβάζουμε το βιβλίο μία σελίδα τη φορά, έτσι ώστε να μας αποκαλυφθεί η ιστορία του, χρειαζόμαστε χρόνο και με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε χρόνους για εμάς ως αναγνώστες: διάβασα, διαβάζω, θα διαβάσω – και για τη στιγμή: συνέβη, συμβαίνει, θα συμβεί. Το ίδιο το βιβλίο δεν εντυπωσιάζεται από όλο αυτό – εκείνο προσφέρει τα πάντα την ίδια στιγμή, πάντα στο τώρα. Χρειάζεται μόνο να ανοίξουμε μία σελίδα του και βρισκόμαστε σε ένα νέο Τώρα. Όλα τα γεγονότα και όλοι οι χρόνοι είναι διαθέσιμοι ταυτόχρονα μέσα στο ευρύτερο συστημικό παρόν.

Μέσω της Εργασίας Αναπαράστασης των Ανθρωπίνων Συστημάτων μπορούμε να ανοίξουμε «το βιβλίο του συστήματος» σε οποιαδήποτε σελίδα. Δεν έχει σημασία πόσο μακριά κοιτάζουμε στο παρόν ή στο μέλλον εντός του βιβλίου, πάντοτε φτάνουμε στο Τώρα. Αυτή η όψη ταιριάζει λογικά μέσα στη φυσική ολότητα ενός συστήματος, το οποίο περιέχει όχι μόνο όλα του τα στοιχεία αλλά και όλες τις στιγμές του, τους χρόνους του – από την δημιουργία του, την εξέλιξή του, και το φυσικό του τέλος. Τη γενεαλογία, τους προγόνους, τους ζώντες και τους εν δυνάμει απογόνους! Την αρχαιότητα, την ιστορία, τις παραδόσεις, το συλλογικό πεπρωμένο, τα γεγονότα σήμερα!

Αλλά εμείς, πόσο συνειδητοί είμαστε στο χώρο δράσης και ευθύνης μας; Πώς η κίνησή μας στη Ζωή μπορεί να θεραπεύσει τη συλλογική μας ύπαρξη;

Τελικά, η θεματική πρόταση του Συμποσίου μάς θέτει σε κίνηση, για μια μετάβαση από τη συνείδηση την ατομική και τη συνείδηση της ομάδας όπου ανήκει ο καθένας προς αυτήν του Όλου, προς την πνευματική συνείδηση.

Το 5ο Συμπόσιο ΕΙΔΑΣ θα μας διαφωτίσει για αυτό το άλμα.

ↀ ↂ ↈ